ျပန္ေရာက္ျပီမွတ္လို႔
==============
==============
လတ္စ္ကားေပၚတြင္ ေခါင္းမျပဴလက္မထုတ္ရ သတိေပးထားေသာ္လည္း ခရီးသည္ တစ္ေယာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ျပတင္းေပါက္အျပင္သို႔ ေခါင္းၾကီးထြက္ေနေလ၏။
ကားေတြကလည္း ပြတ္ကာသီကာ ေက်ာ္တက္သြား၏။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လာေသာကားမ်ားႏွင့္လည္း တစ္ခါတစ္ခါတြင္ ေဘးခ်င္းပြတ္မိမတတ္ ပူးကပ္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ေကာင္းရွိေသာ ခရီးသည္ တစ္ဦးက အိပ္ေပ်ာ္ေနသူအား ႏႈိး၏။
"ခင္ဗ်ား ေခါင္းထြက္ေနတယ္၊ မေတာ္တဆ ေခါင္းျပတ္ ျပီးပါသြားလိမ့္မယ္" ဤသည္တြင္စပယ္ယာက ဝင္ေျပာလိုက္၏။ "အိပ္ပါေစဗ်ာ၊ သူ႔အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ျပီမွတ္လို႔ အိပ္တာပါ။ အိပ္အိပ္၊ ကိုယ့္အိမ္လိုသေဘာထားျပီး ဂိတ္အထိသာအိပ္......အိပ္..."
=================================================================
ရယ္မည့္ရယ္ေတာ့
===========
===========
ထုိသူေျပာသည္ကို လူငယ္သေဘာမေပါက္ေခ်။ ပါးစပ္ဟကာ စဥ္းစားေနရာမွ ရွင္းပါဦးခင္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့နားမလည္ဘူး" ဟုေျပာလိုက္၏။
"တစ္ခါ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ အျငိမ့္ကသတဲ့၊ မင္းသမီးအေမာေျဖတဲ့အခါမွာ လူရႊင္ေတာ္က ျပတ္လံုးထုတ္ၾကတယ္၊ ပရိတ္သတ္မရယ္ဘူး၊ ဘယ္လိုပဲၾကိဳးစားျပီး ျပတ္လံုးထုတ္ေပမယ့္မရယ္ဘဲ တင္းခံေနၾကေတာ့ ျပဴးျပတယ္၊ ျပဲျပတယ္၊ ဒါလဲ မရယ္ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားျပ၊ ကြ်မ္းထိုးျပလဲ လူရႊင္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ျပီး ထိုင္ေတာ့မွ ပရိတ္သတ္က ဟားတိုက္ရယ္သတဲ့"
"ေအာ္....ဒီလုိကိုး"
"အဲဒါဟာ မရယ္ရတဲ့အျပင္ အဲဒီမရယ္ရတဲ့အျဖစ္ကိုက ရယ္စရာေကာင္းေသးဆိုတာပဲ" လူငယ္မွာ ထိုအခါက်မွ သေဘာေပါက္သြားေလ၏။
=======================================================================
ကြန္ပ်ဴတာတစ္ရာ
===============
================
လွေတာသားတစ္ေယာက္သည္ စိုင္ႏိုင္ရြာသို႔ ကိစၥ တစ္ခုႏွင့္သြားရင္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ ဝင္သြားသည္။ တစ္အိမ္ လံုးမွာ ကေလးေတြခ်ည္းျဖစ္ေနသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းလင္မယား ကို ကေလးမ်ားၾကားတြင္ မနည္း ရွာယူရေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းက ဝမ္းသာအားရၾကိဳဆိုကာ ေနရာထုိင္ခင္းေပးေနစဥ္ လွေတာသား ညည္းရွာ/
အမွတ္တမဲ့ေတာ့ ငါဝင္လာတာဟာ မူလတန္းေက်ာင္းကိုမ်ား မွားျပီးဝင္လာမိေရာ့သလား ထင္မိတယ္ေဟ့။
"ရတနာေတြ စုထားတာေဟ့"
"ဟလိုေလးကြယ္၊ မင့္ရတနာေတြကလဲ ကြန္ပ်ဴတာ စက္နဲ႔ ေရရင္ေတာင္တစ္လံုးနဲ႔ ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေဟ့၊ ကြန္ပ်ဴတာ အလံုးတစ္ရာေလာက္နဲ႔မွ တန္ကာက်မယ္...။"
==============================================================
ဆိတ္ေခ်းဝိဇၨာ
=============
===================
ထိုစကားဝိုင္းမွပင္..ပိုးသတ္ေဆးအေၾကငာ္း၊ အထူးအထြက္တိုးစပါးအေၾကာင္း၊ မူးေရအောကာင္း စပ္မိစပ္ရာ ေျပာၾကရင္း ကေလးမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းသို႔ ေရာက္သြားေလရာ.....
"သူ႔မိန္းမကလဲ ေမြးႏိုင္ေပ့ကြာ၊ ကိုယ့္ကေလးကိုမွ မွတ္မိပါဦးမလား" "လူလုပ္တဲ့စက္မ်ားရွိေရာ့သလား မသိပါဘူးကြာ၊ ေမြးလိုက္တဲ့ ကေလး ဆိတ္ေခ်းယိုတဲ့အတိုင္းပဲ"
==================================================================
စိတ္ညစ္ေသာၾကက္
=============
==============
မူးျမစ္မွ ဆည္ခံျပီး သြယ္ယူေသာ မူးေရကို အားထားေသာလယ္မ်ားမွာ မူးေရမမွန္လွ်င္ အဆင္မေျပၾကေတာ့ေပ။ ထိုအေၾကာင္းကို က်ီးကန္သားတို႔ စကားဝုိင္းမ်ားတြင္ စကားစပ္မိၾကရာ.......
"တို႔ရြာမွာသာ ဘာမွမၾကားရေသးတာ၊ ဟိုဘက္ရြာမွာေတာ့ စပါးေရာင္းဖို႔ စည္းရံုးေနၾကျပီ" တစ္ေယာက္က စကားစလိုက္၏။ ထိုအခါ က်ီးကန္သားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ပံုမွာ....
"မင္းမသိေသးဘူးလား၊ တို႔ရြာက ၾကက္မေတြေတာ့ အေတာ္စိတ္ညစ္ေနၾကျပီ" "ေအးေပါ့၊ ဟိုဘက္ရြာေတာ့မသိဘူး၊ တို႔ရြာမွာေတာ့ စပါးမေျပာနဲ႔၊ ၾကက္ျမံဳလုပ္ဖို႔ ေကာက္ရိုးေတာင္မရွိလို႔" "ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါေျပာတာေပါ့၊ ၾကက္ျမံဳထဲမွာ ေကာက္ရိုးမရွိဘဲ ဝပ္ဝပ္ေနရလို႔ ၾကက္မေတြ ရင္ဘတ္ေအာင့္လို႔ စိတ္ညစ္ေနၾကတာေပါ့"
လွေတာသား သိမ့္သိမ့္ေနြးစာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
