ဒီျဖစ္ရပ္ကေတာ့ စစ္ပြဲအတြင္းက ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႕အတူ မိုေဂ်းသဲကႏၱာရအတြင္း တပ္စခန္းတစ္ခုမွာ သြားေရာက္ေနထိုင္
ခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအေၾကာင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေနရာကို သူမ မႏွစ္ျမိဳ႕ပါဘူး။ အဲဒီေဒသရဲ႕ အပူခ်ိန္ဟာ အရိပ္
ထဲမွာပင္ (၁၂၅)ဒီဂရီအထိရွိေနျပီး သည္းမခံနိုင္သေလာက္ပါပဲ။ ေလဟာအဆက္မျပတ္ တိုက္ခတ္ေနတယ္။ ဘယ္ေနရာ
ပဲၾကည့္ၾကည့္ သဲျပင္ခ်ည္းပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူမဟာ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ အဲဒီသဲကႏၱာရထဲမွာ မေနနိုင္ေတာ့ေၾကာင္းနဲ႕ မၾကာမီ ျပန္လာေတာ့မည္
ျဖစ္ေၾကာင္း အိုဟိုင္းအိုးမွာရွိတဲ့ မိဘေတြဆီ စာေရးအေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္…သူမဖခင္ဆီ
ကေန စာႏွစ္ေၾကာင္းတည္းပါတဲ့ ျပန္စာတစ္ေစာင္ ေလေၾကာင္းလိုင္းကေန အျမန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
“လူႏွစ္ဦး ေထာင္ထဲကေန အျပင္ကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။
တစ္ဦးက ရြံ႕ေတြကို ျမင္ေနရေပမယ့္ အျခားတစ္ဦးကေတာ့ ၾကယ္ေတြကို ျမင္ေနရတယ္” တဲ့။
သမီးျဖစ္သူဟာ သူမရဲ႕ ဥာဏ္ပညာနဲ႕ေရာ၊ သူမႏွလံုးသားနဲ႔ပါ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္။
သူမ ေရာက္ေနရာအရပ္မွာ သည္းခံေနၾကည့္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ သူမဟာ ေဒသခံေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြဖြဲ႕တယ္။
အဲဒီနိုင္ငံကို ခ်စ္ခင္တတ္ဖို႕ သင္ယူေလ့လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူမဟာ အဲဒီအေၾကာင္းကို စာအုပ္တစ္အုပ္
ေရးသားခဲ့တယ္။ သဲကႏၱာရကေတာ့ ေျပာင္းလဲမသြားပါဘူး။ သူမရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကသာ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ။ သူမ
ဖခင္ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတြကို သူမႏွလံုးသားက အေလးအနက္ထား လုိက္နာခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူမအတြက္
သာယာလွပတဲ့ ေလာကသစ္တစ္ခုက ေစာင့္ၾကိဳေနပါေတာ့တယ္။
စဥ္းစား ဆင္ျခင္စရာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္ေနခဲ့တဲ့ေနရာထက္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ေနရာဟာ သာလြန္ဆိုးရြားေၾကာင္း
သိလာတဲ့အခါ ညည္းညဴမိတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနရာမ်ိဳးမွာ တစ္စကၠန္႕ေလးေတာင္မွ မေနခ်င္ေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္း
ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္မ်ိဳး ေပါက္လာတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ေျပာင္းလဲလိုက္လို႕မွ မရတာ။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး၊ မိတ္ေဆြေတြ
အားလံုးကိုလွမ္းေခၚျပီး၊ ကိုယ့္ေဒသအေျခအေနမ်ိဳးစတဲ့ ကိုယ့္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လုိ႕မရပါဘူး။ အဲဒီအခါ မိဘေဆြမ်ိဳး
ေတြကိုလြမ္းလို႕၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရလို႕၊ေဒသရဲ႕ ရာသီဥတုအေျခအေနမွာ မေနလို႕စတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္
မ်ိဳး ေပၚေပါက္လာတတ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ တစ္ခုခုကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲဖို႕လိုလာပါတယ္။ ေလာကၾကီးကို ေျပာင္းလဲမလား။ ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ္တုိင္ပဲ ေျပာင္းလဲမလား။ ေလာကၾကီးကို ေျပာင္းလဲဖို႕ထက္ ကိုယ္တုိင္ေျပာင္းလဲဖို႕က ပိုျပီးလြယ္ကူပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးလို ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း လက္ရွိေရာက္ေနရာအရပ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုိးရြားေနပါေစ၊
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဖြဲ႕မယ္၊ ေဒသဓေလ့ထံုးစံေတြ သင္ယူမယ္၊ တမူထူးျခားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးတတ္တဲ့
စိတ္ထားမ်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနေပ်ာ္စရာဘဝမ်ိဳး ပိုင္ဆုိင္လာပါလိမ့္မယ္။
သင္ဟာ ေထာင္ထဲကလူႏွစ္ဦးလို ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး ၾကယ္ကိုျမင္တတ္တဲ့လူလား?
ဒါမွမဟုတ္ ေျမျပင္ကိုငံု႕ၾကည့္ျပီး ရံြ႕ျပင္ကို ျမင္တတ္တဲ့လူလား? ဆုိတာကိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
Ref: A Change of Attitude by Unknown
ေမးလ္မွတဆင့္
