၅မိနစ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးျပီးဖတ္ၾကည္႕ပါလား ခင္ဗ်ာ

တစ္ခါတုန္းက အဖိုးအိုတစ္ဦး ဟာ ရြာမွာ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ဆန္စြာေနရတ

ယ္ ။ တစ္ေန႔ေတာ့အဖိုးအိုက သူ႔ သားနဲ႔ သူ႔ေခၽြးမ သူ႔ေျမးေလးေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ သြားေနမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရြာကေနထြက္လာခဲ့တယ္ ..။ ဒီလိုနဲ႔ ခရီးရွည္ၾကီးကိုျဖတ္သန္းျပီးေတာ့ သူ႔သား ေခၽြးမနဲ႔ ေျမးကေလးတို႔ေနတဲ့အိမ္ကိုေရာက္လာပါတယ္ ။

စစေရာက္ျခင္းမွာ သားျဖစ္သူတို႔မိသားစုက ၀မ္းပမ္းတသာၾကိဳဆိုၾကတယ္ ။ အိမ္ဦးခန္းမွာ ေနရာေပးၾကတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ အဖိုးအိုဟာ သူ႔သားမိသားစုနဲ႔အတူ ေနထိုင္ရင္း တစ္ပတ္တိတိ အခ်ိန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ ေန႔တိုင္းေန႔တုိင္းမွာ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းမွာ အားလံုးအတူ၀ိုင္းစားၾကတယ ္။ အဖိုးအိုရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ မႈန္ရီေနပါျပီ ။ အဖိုးအိုရဲ႕လက္ေတြက အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ တုန္ယင္ေနခဲ့တယ္ ။

တခါတခါ ဇြန္းနဲ႔ ခက္ရင္းေတြလြတ္က်သလို ..တခါတခါမွာလည္း ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြဟာ ေဘးနားကိုဖိတ္လို႔ဖိတ္ၾကမ္းျပင္ေပၚက်လို႔က်နဲ႔ ေပပြေနခဲ့ရတယ္ ။ တစ္ပတ္တိတိရွိလာတဲ့အခါ သားျဖစ္သူနဲ႔ေခၽြးမတို႔က မခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ။ သူတို႔တိုင္ပင္ၾကတယ္ ။

“ အေဖ့ရဲ႕ ထမင္းစားတဲ့အခါ ဟိုဖိတ္ဒီဖိတ္ဒါဏ္ကိုမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး အေဖက ထမင္းစားရင္လည္းအသံျမည္တယ္ ညစ္ပတ္ေနတာပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလဲ ေပပြေနေရာ ငါတို႔တစ္ခုခုလုပ္ရေအာင္ ” လို႔ မိန္းမျဖစ္သူကိုတိုင္ပင္တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ အဖိုးအိုကို ထမင္းတစ္၀ိုင္းတည္းအတူစားခြင့္မေပးေတာ့ပဲ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ စားပြဲခံုေသးေသးေလးနဲ႔ ေကၽြးပါေတာ့တယ္ ။

အဖိုးအိုဟာ ေၾကြပန္းကန္နဲ႔စားတဲ့အခါ မွာလည္း ခဏခဏ ပန္းကန္ေတြက်ကြဲတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူက သစ္သားခြက္ကေလးလုပ္ျပီး အဖိုးအိုကိုေကၽြးတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ အဖိုးအိုဟာ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ အခန္းေထာင့္ေလးက ထမင္းစားပြဲေလးမွာ စားရပါတယ္ ။ တခါတခါ သားျဖစ္သူနဲ႔ေခၽြးမျဖစ္သူရဲ႕ ေဒါသတၾကီးဆူပူၾကိမ္းေမာင္းသံေတြကိုလည္းခံရေသးတယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ သူတို႔သားကေလးျဖစ္သူဟာ အိမ္ေရွ႕မွာ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးထုိင္ျပီး တစ္ခုခုကို စိတ္၀င္တစားလုပ္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။ ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူဆီသြားျပီး မိဘေတြကခ်ိဳသာတဲ့စကားနဲ႔ေမးလိုက္တယ္ ။

“ သား ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟင္ ”

သားျဖစ္သူက သူ႔ဖခင္နဲ႔မိခင္ကို ျပံဳးျပီးၾကည့္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္ ..။

“ သားလည္း အေဖ့တို႔အေမတို႔လိုပဲ အေဖအေမတို႔ၾကီးလာရင္ေကၽြးဖို႔ သစ္သားခြက္ကေလးလုပ္ေနတာပါ ”

အဲဒီလိုေျပာျပီး သားျဖစ္သူက သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္ ။မိဘေတြဟာ သားျဖစ္သူစကားကိုၾကားျပီးအလြန္ပဲထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရတယ္ ။ သူတို႔ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏုိင္ဘူး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားျပီး ပါးျပင္ေပၚကေန မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့ရတယ္ ။ သူတို႔အမွားကို သူတို႔ ထင္းကနဲ ျမင္သြားခဲ့ရတယ္ ။ အိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့အဖိုးအိုက တိတ္ဆိတ္စြာ သူတို႔ကို ေငးေနတာေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္ ။

===================================

သင္လည္းတစ္ေန႔ အဖိုးအိုျဖစ္လာမွာပါပဲ ။ မိဘေတြကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာယုယျပီးကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ေမတၱာတရားကိုျပသပါ ။ ကေလးေတြဟာ သင္တို႔အျပဳအမႈေတြကို ျမင္တယ္ .. ၾကားတယ္ ..လိုက္မွတ္သားတယ္ ..။ သင္တို႔ျပဳသမွ်ဟာ သင္တို႔ထံျပန္လာပါလိမ့္မယ္ ။

တစ္ေန႔ေန႔မွာ ကိုယ္ဟာ သားတစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ဖခင္တစ္ေယာက္ျပီးေတာ့အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဦးမွာပါပဲ ။ မေသခင္ေလး ေကၽြးရတဲ့ မိဘအတြက္ ထမင္းဟာ သူတို႔ျမိဳခ်လိုက္တိုင္း မနင္ ..ပါေစနဲ႔ ။ ေလ်ာေလ်ာရွူရွု၀င္ပါေစ ..။

“ မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ၾကပါေစ ”

( သက္တန္႔ခ်ိဳ ဘာသာျပန္ေရးဖြဲ႔သည္ )
မူရင္း - "The Wooden Bowl"